Tradicions religiosas de Catalunya

ume fer y, ab l' ajuda de Deu, no crech que en mi fassa altre tant.

--Anéu, anéu--va dirli lo Prior--mes recordause de que se 'us ha avisat.

--Si 'm mata, pera major gloria de Deu sia,--esclamá 'l llech.

Y, pausadament caminant, dret al confessionari va dirigirse. Ja l' esperava lo facineròs agenollat y compungit. Lo llech va séures' y l' altre comensá la confessiò de sas culpas.

--De que vos acuséu, pecador?

--De tal y tal y tal pecat--responia Farriol.

--Bah! no es pas gayre!--feya 'l llech.--¿Y de que mes?

--Y tal y tal y tal--anava dihent lo fascineròs, seguint la llista interminable de sos horrorosos y terribles crims.

Quan haguè acabat, fou ell lo qui preguntá al confès.

--Quina penitencia 'm donáu?--digué ab cara ferrenya.

--Penitencia! Penitencia!--feu le llech,--no será grossa jo 'us ho asseguro. Molt senzilla ha de ser.